دین از طرف خداوند تنها یکی است و به همین خاطر در آیات قرآن، کلمه دین، هیچ گاه به صورت جمع (ادیان) به کار نرفته است. آنچه موجب تفاوت پیام پیامبران می شود، یکی سطح معارفی است که از طرف پیامبران برای انسان ها بیان می شود و دیگری شریعت و احکامی است که با توجه به شرایط و نیازهای متفاوت مردم از طرف خداوند تشریع می شود. بشر در دریافت تعالیم الهی پیامبران همانند دانش آموزی هستند که از دوره های ابتدایی تا سطوح بالاتر، تعالیم را از پیامبران فرا می گیرند و با توجه به هر دوره ای از بلوغ فکری بشر و رشد و نیازهای آن، سطح معارف نیز متفاوت شده و بالاتر می رود. با توجه به این مسئله، قرآن (که آخرین کتاب الهی و نهایی ترین تعلیماتی است که از طرف خداوند به وسیله آخرین پیامبر برای بشر نازل شده است) در بالاترین سطح از تعالیم و معارف و احکام نسبت به کتاب های آسمانی پیشین قرار دارد. کاملاً طبیعی است که آخرین کلام الهی باید نسبت به کتاب های پیشین نازل بر پیامبران سابق در رتبه بالاتر قرار داشته باشد، هم از نظر سطح معارف و تعلیمات و نوع شناختی که نسبت به خداوند و جهان هستی به بشر ارائه می دهد و هم از جهت احکام و شرایعی که در آن بیان شده است. از آن جا که این کتاب، آخرین کتاب الهی است و دیگر شریعت و آیین و پیامبری برای بشر فرستاده نخواهد شد، همه چیزهایی که بشر برای سعادت و خوشبختی نیاز دارد، در آن فراهم شده است. پس نه تنها بر کتاب های آسمانی پیش از خود برتری دارد، بلکه کامل ترین کتاب آسمانی است که کامل تر از آن نخواهد بود. هم چنین کاملاً طبیعی است آن کس که کامل ترین کلام و پیام الهی به وسیله او برای بشر ابلاغ می شود، بالاترین مقام را میان پیامبران خواهد داشت. کسی می تواند کامل ترین پیام و معارف بلند الهی را در خود جای داده و حمل نماید و مهبط نزول وحی شود که درون و قلب او پذیرای آن همه معارف الهی باشد. هر چه معارف و پیام کامل تر باشد، شخصیتی که امانت می تواند به او داده شود و ابلاغ کننده پیام خداوند باشد، از مرتبه بالاتری برخوردار خواهد بود. در عین حال که پیامبر اسلام و قرآن تمام آنچه را خداوند بر پیامبران سابق نازل کرده بود، دارا است. علاوه بر آن، چیزهایی در قرآن است که در شرایع و تعالیم سابق نبوده است. نام احمــد نام جملــه انبیــا اســت چون که صد آمد، نود هم پیش ما است
| قالب ساز آنلاین |
