دین از طرف خداوند تنها یکی است و به همین خاطر در آیات قرآن، کلمه دین، هیچ گاه به صورت جمع (ادیان) به کار نرفته است. آنچه موجب تفاوت پیام پیامبران می شود، یکی سطح معارفی است که از طرف پیامبران برای انسان ها بیان می شود و دیگری شریعت و احکامی است که با توجه به شرایط و نیازهای متفاوت مردم از طرف خداوند تشریع می شود. بشر در دریافت تعالیم الهی پیامبران همانند دانش آموزی هستند که از دوره های ابتدایی تا سطوح بالاتر، تعالیم را از پیامبران فرا می گیرند و با توجه به هر دوره ای از بلوغ فکری بشر و رشد و نیازهای آن، سطح معارف نیز متفاوت شده و بالاتر می رود. با توجه به این مسئله، قرآن (که آخرین کتاب الهی و نهایی ترین تعلیماتی است که از طرف خداوند به وسیله آخرین پیامبر برای بشر نازل شده است) در بالاترین سطح از تعالیم و معارف و احکام نسبت به کتاب های آسمانی پیشین قرار دارد. کاملاً طبیعی است که آخرین کلام الهی باید نسبت به کتاب های پیشین نازل بر پیامبران سابق در رتبه بالاتر قرار داشته باشد، هم از نظر سطح معارف و تعلیمات و نوع شناختی که نسبت به خداوند و جهان هستی به بشر ارائه می دهد و هم از جهت احکام و شرایعی که در آن بیان شده است. از آن جا که این کتاب، آخرین کتاب الهی است و دیگر شریعت و آیین و پیامبری برای بشر فرستاده نخواهد شد، همه چیزهایی که بشر برای سعادت و خوشبختی نیاز دارد، در آن فراهم شده است. پس نه تنها بر کتاب های آسمانی پیش از خود برتری دارد، بلکه کامل ترین کتاب آسمانی است که کامل تر از آن نخواهد بود. هم چنین کاملاً طبیعی است آن کس که کامل ترین کلام و پیام الهی به وسیله او برای بشر ابلاغ می شود، بالاترین مقام را میان پیامبران خواهد داشت. کسی می تواند کامل ترین پیام و معارف بلند الهی را در خود جای داده و حمل نماید و مهبط نزول وحی شود که درون و قلب او پذیرای آن همه معارف الهی باشد. هر چه معارف و پیام کامل تر باشد، شخصیتی که امانت می تواند به او داده شود و ابلاغ کننده پیام خداوند باشد، از مرتبه بالاتری برخوردار خواهد بود. در عین حال که پیامبر اسلام و قرآن تمام آنچه را خداوند بر پیامبران سابق نازل کرده بود، دارا است. علاوه بر آن، چیزهایی در قرآن است که در شرایع و تعالیم سابق نبوده است. نام احمــد نام جملــه انبیــا اســت چون که صد آمد، نود هم پیش ما است
در نگاه اوّل تعریف لغوی و اصطلاحی «یهود» سختی‌هایی دارد که ارائه تعریفی جامع و مانع از آن را دشوار می‌نماید. با این حال در تعریف این کلمه می‌توان گفت! «یهود» اسمی است که بر اولاد حضرت ابراهیم به خصوص شاخه اسحاقی یعنی فرزندان حضرت اسحاق اطلاق می‌شود، این افراد که امروزه در سر تا سر جهان پراکنده می‌باشند به دلیل همین انتساب به حضرت اسحاق و ابراهیم ـ علیهما السّلام ـ ، خوانده می‌شوند؛ امّا از آنجا که علاوه بر نسب خونی و نژادی دارای آیین خاص و کتاب‌های مقدس می‌باشند و در مقابل سایر ادیان و مذاهب، پیرو دین مستقلی هستند، دین آنان را هم «یهودیت» می‌نامند، به تعبیر دیگر از آنجا که آیین یهود بر خلاف سایر ادیان آیینی نژادی بوده و مختص یهودیان می‌باشد، به همین دلیل نام یهود، هم دلالت بر نژاد فرد منتسب به آن دارد و هم از دین وی خبر می‌دهد، یعنی هر یهودی باید از نژاد اسحاق باشد و الّا به او یهودی گفته نمی‌شود. با توجه به این امر تفکیک بین تعریف یهودیت به عنوان یک دین و یهودیت به عنوان اصطلاح نژادی، سخت می‌باشد و می‌توان با اندک مسامحه در تعریف اصطلاحی یهود از این تعبیر استفاده کرد که: «یهودیت آیینی است مختص اولاد بنی اسرائیل». قرآن کریم برای تفکیک بین نژاد یهودیان و آیین یهودیت از دو اصطلاح «الیهود» و «بنی اسرائیل» استفاده می‌کند به این صورت که هر گاه می‌خواهد از اولاد حضرت اسحاق نام ببرد و آنان را از جهت نژادی و قبیلگی مورد اشاره قرار دهد، از نام بنی اسرائیل استفاده می‌کند و هر گاه می‌خواهد از این افراد به عنوان پیروان یک آیین نام ببرد از اصطلاح «الیهود» بهره می‌گیرد. بنابراین در قرآن مشکل اختلاط مباحث نژادی و دینی اولاد حضرت اسحاق وجود ندارد لکن به این نکته باید توجه کرد که آیین یهود از دو دیدگاه می‌تواند مورد توجه واقع شود.
فلسطین به لحاظ مقام و موقع مذهبى خاصى که در میان مسلمانان و مسیحیان و یهودیان داشته و دارد، بهعنوان سرزمینى مقدّس مطرح شده و همواره در میان پیروان این ادیان از اهمیّت ویژهاى برخوردار بوده است. هیچ مسألهاى در جهان اسلام و در بین پیروان دیگر ادیان، اهمیتى به اندازه مسأله فلسطین نیافته است. اهمیّت ویژه فلسطین در میان مسلمانان، بیشتر به لحاظ وجود امکنهى مقدّسه در آن سرزمین است. از آن جمله مىتوان به شهر ایلیا اشاره کرد که پس از فتح فلسطین به همّت مسلمانان، بیتالمقدس نامگذارى شده است. بیتالمقدس یا قدس شریف، سرزمینى است که در بین سه دین از ادیان بزرگ معاصر یعنى اسلام، مسیحیت و یهودیت که داراى پیروان کلان در جهان هستند، اهمیت بسیار زیادى دارد و مقدس شمرده مىشود. ویژگى که براى بیتالمقدس به لحاظ دینى مىتوان برشمرد این است که هیچ نقطهاى در جهان از لحاظ تقدس مثل قدس نمىباشد حتى جایى مانند مکه یا مدینه، علىرغم همه تقدس و اهمیتى که دارند، باز تنها در نزد پیروان یک دین )اسلام( محترم شمرده مىشود. در حالى که قدس براى هر سه دین بزرگ آسمانى داراى تقدس بوده و از اهمیت طراز اول در نزد آنان برخوردار است. مطالبى که در پى مىآید به خوبى بیانگر تقدس این سرزمین مىباشد. مدیر کانون فرهنگی هنری شهید شکرالله خانی مشهد از برگزاری 15جلسه گفتمان های عفاف و حجاب ویژه دانش آموزان دختر سوم راهنمایی و دبیرستان با حضور اساتید حوزه و دانشگاه خبر داد.
حیات سراسر نور و برکت امامان شیعه از جوانب و ابعاد مختلف قابل تأمل و بررسی است . در این اثنا آنچه در حوزه سیاسی بیشتر مطرح و جلوه گر است ، اتخاذ مواضع بجا و شایسته آن بزرگواران در برابر حکومت ها ، ملت ها ، فرقه ها و نحله های فعال در دوره خود و نیز رخدادها و وقایع صادر شده به تبع آنها می باشد که بی تردید اولیاء خدا با بینش واسعه ، ولایت و درایت الهی خویش جایگاه شرع مقدس اسلام را ضمن تثبیت به همگان متجلی ساخته اند . در این نوشتار بحث ما در خصوص مواضع امامان شیعه در برابر فرقه ها و نحله های فکری ، عقیدتی ، سیاسی و فرهنگی زمان خویش است که به حقیقت و انصاف بیانگر و ارائه دهنده راهی متقن ، بیّن و کاربردی ، نه تنها برای امت شیعی که برای هر انسان خداجو ، حقیقت پسند و خواهان عدالت در مسیر زندگی اجتماعی و سیاسی خود خواهد بود . واکاوی این برهه از حیات طیبه سیاسی ائمه اطهار (ع) به نقطه اشتراک روشنی از آخرین نبی تا آخرین ولی ختم می گردد و آن مهم این که هر چند الفبای منش و روش آن بزرگواران بر پایه محبت و رأفت اسلامی استوار گردیده بود ، اما به هیچ نحوی از انحاء در برابر خلق بدعت و به انحراف کشاندن جامعه اسلامی و نیز زائل نمودن اوامر دین خدا و زیان مادی و معنوی بر خلق او ، کوتاه نمی آمدند . چه این که این دستاوردهای شوم و دهشتناک محصول فعالیت نحله و فرقه ای ضاله اما به ظاهر دگراندیش و خیرخواه باشد . با ذکر این مقدمه و موضوع ، مناسب است تا در سالروز ولادت عالم آل محمد (ص) ، امام علی بن موسی الرضا (ع) به قصد تبرک و تیمن به وسع ناچیز خود گذری بر صفحات تاریخ زندگی آن امام همام نموده و از خرمن معرفت رضوی خوشه چینی نماییم .امید آن که در آینده از کسب فیض ، تتبع این مقوله در سیره دیگر معصومین (ع) محروم نشویم .
| قالب ساز آنلاین |
